Makelaar, is het passie of zit het in de genen?
Dit jaar heb ik het “makelaarsstokje” mogen ontvangen omdat ik 25 jaar beëdigd makelaar ben, of zoals we dat nu noemen Register Makelaar/Taxateur. Dat heeft mij doen nadenken. Wat heeft mij nou eigenlijk 34 jaar geleden toen ik bij Zegers Makelaardij kwam werken gedreven om dit vak uit te oefenen? En hoe ben ik er als Wim Simons toe gekomen om in 2004 eigenaar van Zegers Makelaardij te worden? Waar komt mijn passie voor wonen vandaan?
Dat ik in december 1986 in de makelaardij terecht kwam was voor mijn gevoel puur toeval. Ik kwam uit militaire dienst, zocht een baan en wist niet echt goed wat ik beroepsmatig wilde worden. Ik zag een vacature en kwam bij Ad Zegers op sollicitatiegesprek. Er was wederzijds een goed gevoel en zo belandde ik in de makelaarswereld. Maar was dit wel toevallig?
.jpg)
.jpg)
Adrianus is geboren op 3 november 1893 in Breda. Hij trouwt op 22 juni 1920 met Ria Beelen. Adrianus is van beroep aannemer, beëdigd makelaar en taxateur van onroerende goederen en start zijn bedrijf, twee weken na zijn huwelijk, op 8 juli 1920. Hij schrijft zijn bedrijf op 7 juli 1922 als zodanig in, in de Kamer van Koophandel. Tevens verzorgt hij tijdens en na de oorlog verzekeringen i.v.m. molestschade. Op 25 april 1934 koopt Adrianus het herenhuis aan de Nieuwe Boschstraat 28 te Breda voor 8.750,- gulden. Op 26-2-1944 verkoopt hij het pand voor 12.500,- gulden.
Adrianus en Ria verhuizen naar de Ulvenhoutselaan. In de oorlog hebben de Duitsers diverse malen getracht Adrianus gevangen te nemen omdat hij niet voor het Duitse leger wilde werken. Hij wist de dans steeds te ontspringen door tijdig te vluchten en enige tijd onder te duiken. Kort na de oorlog zaten er Poolse en Canadese soldaten ingekwartierd in hun woning aan de Ulvenhoutselaan.
Op 19-2-1951 komt Adrianus op slechts 57-jarige leeftijd plotseling te overlijden aan de gevolgen van een hartaanval en wordt zijn aannemerij en makelaarsbedrijf na ruim 30 jaar als opgeheven bij de Kamer van Koophandel doorgehaald.
.jpg)
De conclusie is dat mijn passie voor wonen blijkbaar dus ook in de genen zit en dat het wellicht niet helemaal louter toeval is dat ik in de makelaarswereld ben beland.
Dat ik in december 1986 in de makelaardij terecht kwam was voor mijn gevoel puur toeval. Ik kwam uit militaire dienst, zocht een baan en wist niet echt goed wat ik beroepsmatig wilde worden. Ik zag een vacature en kwam bij Ad Zegers op sollicitatiegesprek. Er was wederzijds een goed gevoel en zo belandde ik in de makelaarswereld. Maar was dit wel toevallig?
Het zit in de genen
Ze zeggen wel eens “het zit in de genen”. Mijn vader was vertegenwoordiger en kon goed praten maar hij had niets met huizen. Mijn opa heb ik nooit gekend. Hij is niet heel oud geworden. Via mijn vader wist ik dat hij aannemer in Breda was geweest. Mijn ouders zijn allebei inmiddels meer dan 10 jaar uit de tijd maar ik heb op zolder nog een doos met familiefoto’s staan en mijn vader heeft lang geleden een uitgebreid stamboom onderzoek gedaan. Dit alles triggerde mij om die spullen toch nog eens door te spitten.De envelop
En toen vond ik ineens een heel oude lege envelop tussen die spullen waaruit blijkt dat Adrianus mijn opa van vaderskant niet alleen aannemer was maar ook beëdigd makelaar. De appel valt dus niet ver van de boom. De envelop moet dateren uit de periode 1934 – 1944.Een stukje familiegeschiedenis
Ik heb het stamboom onderzoek van mijn vader uit de jaren ’80 er nog eens bij gepakt. In het deel over mijn opa Adrianus stuitte ik op het onderstaande verhaal.Adrianus is geboren op 3 november 1893 in Breda. Hij trouwt op 22 juni 1920 met Ria Beelen. Adrianus is van beroep aannemer, beëdigd makelaar en taxateur van onroerende goederen en start zijn bedrijf, twee weken na zijn huwelijk, op 8 juli 1920. Hij schrijft zijn bedrijf op 7 juli 1922 als zodanig in, in de Kamer van Koophandel. Tevens verzorgt hij tijdens en na de oorlog verzekeringen i.v.m. molestschade. Op 25 april 1934 koopt Adrianus het herenhuis aan de Nieuwe Boschstraat 28 te Breda voor 8.750,- gulden. Op 26-2-1944 verkoopt hij het pand voor 12.500,- gulden.
Adrianus en Ria verhuizen naar de Ulvenhoutselaan. In de oorlog hebben de Duitsers diverse malen getracht Adrianus gevangen te nemen omdat hij niet voor het Duitse leger wilde werken. Hij wist de dans steeds te ontspringen door tijdig te vluchten en enige tijd onder te duiken. Kort na de oorlog zaten er Poolse en Canadese soldaten ingekwartierd in hun woning aan de Ulvenhoutselaan.
Op 19-2-1951 komt Adrianus op slechts 57-jarige leeftijd plotseling te overlijden aan de gevolgen van een hartaanval en wordt zijn aannemerij en makelaarsbedrijf na ruim 30 jaar als opgeheven bij de Kamer van Koophandel doorgehaald.
De conclusie is dat mijn passie voor wonen blijkbaar dus ook in de genen zit en dat het wellicht niet helemaal louter toeval is dat ik in de makelaarswereld ben beland.
